Każdy kto choć odrobinę  interesuje się historią fotografii, z pewnością spotkał się z określeniem cyjanotypii.  W zasadzie jest to technika około-fotograficzna, powstała w połowie XIX wieku w Wielkiej Brytanii jako pomocnicza metoda wykonywania negatywów. Obrazy w charakterystycznym niebiesko-białym kolorze powstają w wyniku zachodzącej chemicznej reakcji soli żelaza, która jest światłoczuła. Pod wpływem promieni słonecznych odbarwia się ona na piękny kolor zwany błękitem pruskim.

Jednym z najwcześniejszych przykładów zastosowań cyjanotypii były prace zajmującej się amatorsko botaniką Anny Atkins (1799-1871). Atkins wykorzystała ją do zilustrowania swojej książki poświęconej glonom, zatytułowanej British Algae: Cyanotype Impressions. Książka wydana została w trzech tomach ukazujących się między 1843 a 1853 rokiem, napisaną odręcznym pismem i w ograniczonej liczbie egzemplarzy.

Fotogramy Atkins wykonywała bez użycia aparatu, umieszczając rośliny na papierze pokrytym substancją światłoczułą i wystawiając go na działanie światła. W rezultacie otrzymywała negatywowe odbicie glonów na niebieskim tle.

Ponadto, uznaje się, że była pierwszą osobą, której książkę wydano w całości ilustrowaną zdjęciami. Anna Atkins miała szczęście uczyć się technik fotograficznych od samego Williama Henrego Foxa Talbota (1800-1877), pioniera czarno-białej fotografii. Dzięki niemu była świadkiem narodzin współczesnej fotografii i uznawana jest za jedną z pierwszych kobiet fotografów.

.

XOXO