Las o tej porze roku jest wyjątkowo spokojny. Subtelny śpiew ptaków dotrzymywał mi towarzysta podczas spaceru, a nieśmiało przebijające się między drzewami promienie słońca przypominały o jesiennej magii. Chłód powietrza czule łaskotał po zaróżowionych policzkach, wywołując uśmiech na mojej twarzy. Przyroda bezustannie mnie zadziwia tym, że wszystko doskonale ze sobą współgra, jest w niej harmonia, której często brakuje w codziennym życiu. Wystarczy przejść się po lesie, by dostrzec jaki piękny potrafi być świat.

.

Delikatny szum liści.

Słyszysz go, przechadzając się leniwie wśród wysokich traw.

Przepełnia Cię spokój, któremu poddajesz się z lekkością serca.

Wchodząc pomiędzy drzewa, czujesz chłodny, wilgotny powiew.

Z każdym krokiem zaczynasz rozumieć, że rośliny przywołują Cię do siebie.

Powiew staje się mocniejszy. Nie potrafisz mu się oprzeć.

Chcesz się położyć, poczuć miękkość mchu pod palcami, leżeć wśród wrzosów, wdychając cudowne, leśne powietrze.

Pierwszy dreszcz niepokoju zniknął, rozpłynął się w bajkowej iluzji.

Zawsze jest tak samo.

Tajemnica pcha Cię między zarośla, które  wyciągają ku Tobie pojedyncze gałęzie. Słyszysz ich pomruki.

Pośród kojącej zieleni widzisz kuszące owoce. Kryją w sobie coś niesamowitego, a Ty czujesz, że zatracasz się w odnalezionym raju.

Pragniesz pozostać w nim na zawsze.

Wszystko tutaj wprawia Cię w zachwyt.

Czające się cienie i wszechogarniający chłód nie wzbudzają niepokoju.

Twoja uwaga jest zbyt skupiona na innych doznaniach.

Grzyby mają niezwykłe kształty. Ćmy wzbijają się w powietrze bezszelestnie, zwracając uwagę na niezwykłą wodę kwiatów, na których przed chwilą przesiadywały.

Ale wilgoć i ciemność są coraz bliżej. Wykorzystują Twoje upojenie tym fantastycznym światem.

Nie możesz się oprzeć kolejnym krokom.

Pragniesz być częścią tego świata, jak kryształy i mchy, po których stąpasz.

Z uniesienia wyrywa Cię mocny powiew zimna.

Wilgoć wkrada się pod ubranie, powoduje dreszcz niepokoju.

Teraz wiesz, że nie ma odwrotu.

Twoje serce ogarnia trwoga, gdy wchodzisz w mrok leśnych paproci.

Czujesz każde uderzenie serca. Jesteś jak przestraszone dziecko, ale każdy nawet najkrótszy oddech przybliża Cię do tajemnicy.

Wyciągasz przed siebie dłonie w poszukiwaniu zakazanego pokoju z przeszłości. Mimo przerażenia wchodzisz dalej, po omacku.

A odkrycie tajemnicy jest coraz bliżej.

Jedno, drugie, trzecie uderzenie serca.

Wiesz, że las Cię pochłonął.

Oddech za oddechem.

Odchylasz ciemną gęstwinę lepkich od pajęczyn zarośli.

Strach. Chaos. Mroczne wizje tego, czego najbardziej się obawiasz, wyłaniają się spośród listowia.

Zamykasz oczy, bo to za dużo. To zbyt wiele dla kogokolwiek.

Uchyliwszy znów powieki, dostrzegasz delikatny błysk światła wśród zamętu ciemności.

To Ona, Przewodniczka, Wiedźma, Dobry Duch.

Wyciąga dłoń, by wskazać Ci drogę.

W dłoni trzyma kwiat.

Patrz, tu można wyczarować wszystko, o czym zamarzysz!

Ty jesteś tym lasem! Las jest wieczny.

Znajdź siłę, by stłumić to, co niechciane. Możesz budować własne światy, dotrzeć do azylu, za którym tak tęsknisz.

Spojrzenie Przewodniczki jest wszechświatem i pustką jednocześnie.

Niepokój powoli mija, a Ty dostrzegasz wyraźniej okolicę.

Znajdujesz Jej oblicze, urzekającej Cię swoją melancholijną pewnością świata.

Ostatnie trzy wdechy. Podejmujesz to ciężkie wyzwanie i wdrapujesz się na pagórek, by móc spojrzeć ponad bluszcz porastający zachłannie wszystko, co napotkał na swojej drodze.

Pokaleczonymi przez krzewy rękami odgarniasz pnącza, wkraczając zdecydowanie do krainy światła.

Masz w sobie klucz.

To siła, która była obecna od początku, lecz skrywała się głęboko ponad warstwami nagromadzonej trwogi.

Teraz idź dalej i rozkwitnij dzięki Przewodniczce, która ma wiele twarzy.

To zależy tylko od Ciebie.

Ona jest Tobą.

Rozwiń skrzydła dzięki temu, co dał Ci las. [1]

.

[1] Karolina Kubikowska, Po drugiej stronie snu

Jeżeli podobają Ci się grafiki mojego autorstwa, możesz je kupić w moim sklepie Depth of souls collection na Etsy.

.

XOXO