Za oknem coraz bardziej szaro, zimno i mokro, a wieczór zaczyna się coraz szybciej, najlepsze, co można zrobić, to rozsiąść się wygodnie na kanapie lub w fotelu, włączyć swój ulubiony serial i z kubkiem gorącej herbaty oddać się historiirozgrywanej na małym ekranie. Dzisiaj przygotowałam dla Was zestawienie interesujących seriali, które warto obejrzeć podczas długich jesiennych wieczorów.

Dwie ekscentryczne starsze panie, żony wpływowych prawników, które zaprzyjaźniają się, stając się dla siebie podporą, kiedy ich mężowie postanawiają ujawnić swój dwudziestoletni romans i odchodzą od żon, pragnąc spędzić resztę życia tak, jak zawsze marzyli – stworzyć własny dom i normalny związek, bez oszustw i kombinowania. Perfekcyjna i nowoczesna Grace wraz z kolorową, uduchowioną Frankie próbują odnaleźć się w tej trudnej sytuacji, a kolejne sezony ilustrują ewolucję ich znajomości w przyjaźń, podczas której dochodzi do mnóstwa zarówno zabawnych, jak i tragicznych sytuacji.

Serial  jest bardzo pozytywny i ciężko oprzeć się urokowi głównych bohaterów. Mimo, że ukazuje totalnie oderwany od naszych realiów obraz starości, to jednak przemyca kilka uniwersalnych spostrzeżeń na jej temat. Choć obyczajowość jest tu bardzo amerykańska i progresywna, to jednak pewne tematy wspólne emerytom na obu kontynentach. A poza tym dużo tu ciepła, humoru, zabawnych zwrotów akcji, wpadek i szaleństw dwóch niebanalnych starszych pań.

Lucyfer to amerykański serial kryminalny, który wciąga już od pierwszego odcinka. Znudzony władca piekieł Lucyfer Morningstar porzuca swoje obowiązki w podziemnym królestwie i przenosi się do Los Angeles, gdzie prowadzi ekskluzywny klub nocny. Na ziemi żyje pełnią życia, nie stroniąc od kobiet, alkoholu i innych uciech. Pewnego dnia przed jego klubem zostaje zastrzelona gwiazda muzyki, a upadły Anioł zaczyna coś czuć, zaczyna ukazywać ludzkie oblicze.

Cały serial to podróż przez wewnętrzne przeżycia tytułowego bohatera. Stajemy się świadkami jego przemiany, odczuwamy emocje związane z wzlotami i upadkami, z jakimi przychodzi mu się zmierzyć. Choć postać Diabła jest narcystyczna, nieraz irytująca, to i tak przekonuje do tego, żeby zacząć patrzeć na Lucyfera z innej perspektywy. Złożoność osobowości i żal, jaki bohater ma do ludzi, którzy go oskarżają o wszystkie swoje grzechy składa się na obraz zagubionego mężczyzny, który przybiera maskę potwora.

To z pewnością jeden z najlepszych seriali, jakie kiedykolwiek nakręcono! Ukazujący potworny, bulwersujący i okrutny świat. To koszmar kobiet, które zostały zredukowane do roli klaczy rozpłodowych. Tragedia odebranych im dzieci, dramat ich mężów, w najlepszym razie ukrywających się za granicą, zwykle jednak rozstrzeliwanych lub wieszanych. Akcja serialu dzieje się w niedalekiej przyszłości, gdy bezpłodność stała się tak powszechną chorobą cywilizacyjną, że narodziny stały się rzadkością. Kobiety są kompletnie ubezwłasnowolnione, nie mają w Gilead żadnych praw.

Jednocześnie serial Opowieść Podręcznej jest na swój sposób piękny – niesamowite zdjęcia, kolory, kadry, światło, nastrój, muzyka i fantastyczna gra aktorska tworzą z niego wstrząsający, ale i zachwycający obraz. Serial jest oparty na książce Atwood, lecz jest rozbudowany w stosunku do powieści  i uwspółcześniony. Naprawdę wstrząsający i mocny.

Serial Inna ja to dramat i romans zarazem, uczuciowa i wzruszająca opowieść o trzech przyjaciółkach, które poznały się na studiach. Ada, Sevgi i Leyla były współlokatorkami podczas nauki i przyjaźnią się do dziś. Pewnego dnia jedna z przyjaciółek zostaje zdiagnozowana, to nowotwór. Wszystkie trzy bohaterki udają się w podróż do Ayvalık, gdzie zgłębiają swoją duchowość i niespodziewanie muszą zmierzyć się z rodzinnymi traumami z przeszłości.  

Ten serial ma bardzo potrzebne przesłanie, nieuświadomione lęki, traumy, dawne konflikty wpływają na nasze życie oraz na to jacy jesteśmy. Kształtują nas różne wydarzenia, dlatego czasem nawet nie wiemy jak bardzo coś nas męczy, wywułuje stres, bo zakopaliśmy to dawno temu w naszej pamięci. Ten serial jest o akceptacji tego kim jesteśmy i pogodzeniu się z samym z sobą, z naszymi lękami i gniewem.

Outlander to doskonały serial, który łączy w sobie kilka gatunków – dramat, film przygodowy i romans z elementami fantasy. To także niezwykle trafny przekrój XVIII-wiecznego społeczeństwa, ukazanie małomiasteczkowej mentalności, a także niezła lekcja historii. Główna bohaterka Claire jest sanitariuszką opiekującą się rannymi żołnierzami w czasie II Wojny Światowej. Niespodziewanie przenosi się w czasie do roku 1743, gdzie na swej drodze napotyka przystojnego szkota, Jamie Frasera. Od tego czasu jej życie zmienia się nie do poznania.

Piękna oprawa serialu, zarówno muzyka na galickich motywach, jak i wykonane z dbałością o stroje i piękne scenerie nadają serialowi wyjątkowego klimatu. Na ekranie podziwiamy piękne zamki, a także szkockie góry i wrzosowiska. Uwagę zwraca również dbałość o szczegóły historyczne. Outlander jest zdecydowanie produkcją zaskakującą, bezkompromisową, w której można się zakochać.

Już nie żyjesz to czarna komedia będąca wyśmienitym połączeniem thrillera z zagrywkami fabularnymi rodem z telenoweli. Przyczynkiem do wszystkich wydarzeń w serialu jest tragiczna śmierć Teda, męża Jen, która w wyniku splotów nieprawdopodobnych wręcz wątków zaprzyjaźnia się i zamieszkuje z, jak się później okazuje, sprawczynią wypadku – Judy.

Oglądając tę produkcję, mimo momentów grozy, gdzieś z tyłu głowy mamy jednak świadomość, że główne bohaterki wyjdą z opałów obronną ręką, a jedynym wymiarem sprawiedliwości są one same dla siebie nawzajem. W zasadzie w każdym odcinku dzieje się coś tak szalonego, że aż nie mającego racji bytu – lecz trzeba być Jen i Judy, żeby spotykały nas same nieprawdopodobne scenariusze.

Bohaterką produkcji jest dziennikarka Camille Preaker, którą ścigają demony przeszłości. Dorastała w małej miejscowości, w której wszyscy doskonale się znali, pod okiem apodyktycznej matki. Tam zdarzyło się coś złego, co odcisnęło niezatarte piętno na psychice młodej dziewczyny. Pogrążona w apatii i depresji, stawia czoła codzienności z jednej strony uciekając w alkohol, z drugiej – okaleczając swoje ciało. Bohaterka podejmuje dziennikarskie śledztwo, które nieoczekiwanie zaprowadza ją do ukrywanych przez lata rodzinnych tajemnic. Im bliżej  poznajemy zarówno dziennikarkę, jej toksyczną rodzinę, jak i lokalną społeczność, tym bardziej chce się rozwikłać zagadkę okrutnych zabójstw i szczegóły przeszłości Camille.

Serial jest naprawdę mroczny, ciężki, a mimo to brnie się w tę historię, w tę koszmarną rodzinę, jej potworną przeszłość, by na samym końcu po prostu zbierać szczęki z podłogi. Polecam bardzo!

Ten serial jest przezabawny, ale traktuje o bardzo ważnych rzeczach – poznajemy tu poprzez kilka głównych postaci całe spektrum emocji, dylematów i problemów, z jakimi mierzą się współczesne pracujące mamy, zwłaszcza te tuż po urlopie macierzyńskim. Serial pozwala złapać dystans, ma wydźwięk sakrastyczny i cechuje się niekonwencjonalnym podejściem do tematu rodzicielstwa, co sprawia, że jest lekki, przyjemny i odprężający, bawi i wciąga w pogmatwane losy bohaterek. Główne bohaterki wzbudzają sympatię, choć daleko im do ideałów pod każdym względem. Są takie, jakby to powiedzieć – ludzkie. I ja to szanuję. To mnie wciąga najbardziej.

Serial koncentruje się na młodej i ambitnej studentce medycyny Liv Moore, która podczas imprezy na łodzi zostaje zadrapana przez zombie. Następnego ranka budzi się na brzegu rzeki w worku na zwłoki i odkrywa, że jest martwa. Życie kobiety wywraca się do góry nogami – zrywa zaręczyny i rezygnuje ze studiów, aby móc pracować w kostnicy, gdzie ma stały dostęp do mózgów. Jedzenie mózgów ma efekt uboczny, mianowicie Liv ma wizje ostatnich minut z życia ofiar, dzięki czemu pomaga w rozwiązywaniu skomplikowanych zagadek kryminalnych.

I Zombie jest interesującą produkcją, którą jeszcze przyjemniej się ogląda, dzięki masie dobrego humoru. Faktem jest, że czasem przypomina dramat – zwłaszcza w momentach, gdy Liv pragnie znów być człowiekiem, chce wrócić do ukochanego i wieść z nim szczęśliwe życie, takie jakie miała przed śmiercią, lecz poza tymi smutnymi epizodami u widza pojawia się uśmiech na twarzy. Jesto to produkcja godna polecenia, z pogranicza komedii, horroru i kryminału.

Marcella to mocna pozycja w kategorii seriali kryminalnych, którą odkryłam przypadkiem i momentalnie wsiąkłam. A że szczególnie lubię seriale z wyrazistymi, tajemniczymi policjantkami w charakterze głównych bohaterek, to Marcella dobrze wpisała się w moje gusta. Jego niepokojący, mroczny klimat, w którym zawiłości śledztwa mieszają się z omamami rozchwianej emocjonalnie bohaterki skutkują tym, że nie można doczekać się kolejnego odcinka. To jedna z tych produkcji, które mocno wchodzą do głowy. Kolejne serie nie zawodzą i trzymają dobry poziom, choć zawiłości w nim momentami ciut za wiele. Może nie arcydzieło, ale bardzo sprawnie i pociągająco zrealizowany serial kryminalny z ciekawym wątkiem osobistym, który intrygująco przeplata się z badaną sprawą.

Dom kwiatów to dramat obyczajowy, który łączy w sobie również elementy telenoweli czy komedii. Obejrzenie wszystkich odcinów to naprawdę czysta przyjemność, bo serial zawiera w sobie dosłownie wszystko, czego można zapragnąć od tego typu produkcji. Serial opowiada o rodzinie De La Mora, która pomimo swojej niezachwianej reputacji, rodzina skrywa wiele tajemnic. Jednak sytuacja wymyka się spod kontroli, gdy na hucznych urodzinach Ernesta, ojca rodziny, rodzeństwo znajduje zwłoki pewnej kobiety, która okazuje się być kochanką ojca. Virginia robi wszystko, aby chociaż medialnie rodzina pozostała całością.

Dom kwiatów to idealna propozycja na jesienne wieczory, kiedy chcemy po prostu odpocząć, ale i też się rozerwać. Jest to jeden z tych seriali, który można oglądać podczas luźnych wieczorów. Fabuła jest wartka, szybko zaciekawia widza, a bohaterowie są barwni i ciekawie skonstruowani. Serial podejmuje całą gamę zagadnień i problemów, jednak nie jest przez to ciężkie w odbiorze. Nie można zapomnieć również o ścieżce dźwiękowej, która jest rewelacyjna!

.

Przyjemnego oglądania!

Love,