Przygotowałam dwie grafiki z okazji 48. edycji konkursu Satyrykon! W 2025 roku tematem przewodnim jest Mniejsze zło. Moje prace konkursowe to dwa kolaże graficzne przedstawiające motyw śmierci, gdyż uważam, że są takie sytuacje, że mniejszym złem jest pozwolić komuś odejść, uwalniając go jednocześnie od cierpienia i trwania przez wiele lat w chorobie. Nie mam na myśli wyłącznie ludzi, ale także zwierzęta. Nie wyobrażam sobie, aby któryś z moich trzech kotów, które od małego wychowuję, doglądam i kocham, miał się męczyć i żyć w bólu. Byłby to ogromny egoizm z mojej strony, gdybym za wszelką cene chciała przedłużać ich życie. Moje plakaty utrzymane są w odcieniach ciemnego granatu, czerni i bieli oraz błękitu w kolorze chabrowym. Głównym motywem jest młoda kobieta o subtelnej urodzie ukazana jako śmierć w otoczeniu ludzkich czaszek oraz granatowych kwiatów irysów i delikatnych niezapominajek. Świeże kwiaty symbolizują witalność i siłę życia, z czasem osiągają swoją pełnię rozkwitu i zaczynają usychać. Kwiaty cięte z reguły są już śmiercią.

Motyle choć piękne to są bardzo kruche, podobnie jak ludzkie życie. W ten sposób chciałam zwrócić uwagę na ulotność chwili, na upływ czasu i powszechność śmierci. W wielu kulturach wąż jest uważany za symbol odrodzenia i transformacji ze względu na swoją zdolność do zrzucania skóry. Proces ten jest metaforą dla duchowego odrodzenia. W mitologii greckiej wąż był związany z bogiem uzdrawiania Asklepiosem, co czynić go może symbolem zdrowia i leczenia. Oprócz tego jednak grafika przedstawia motyw lustra odbijającego wady, ułomności i ukazującego wszelkie procesy starzenia. Oprócz tego nawet w lustrze ukazuje się cień śmierci. Drugi zaś przedstawia ogromne serce z wypełnionymi krwią żyłam, trzymane w smukłych, kobiecych dłoniach jako alegoria cielesności. W moich grafikach nie mogło zabraknąć form o charakterze abstrakcyjnym w postaci niebieskich i białych plam o nieregularnych kształtach. Są to mocne w odbiorze grafiki, pełne kontrastów, aluzji i niedomówień.

.

Życie składa się z przeciwieństw. Z drobinek szczęścia, warstw bólu i łez. Z chwil radości, smutku i wzruszeń. Z łatwych i trudnych dróg. Z małych, wielkich kroków. Z ludzi dobrych i złych. Z pięknych róż i zasuszonych wspomnień. Z okruszków marzeń wytartych przez czas ale nadal żywiących nadzieję, że kiedyś porwie je dobry wiatr i będą mogły czule dotknąć gwiazd.
Życie to Ty i ja. Czas, który nam pozostał.
Ludzie, których jeszcze nie pokochaliśmy i Ci, których już straciliśmy.
Życie to ścieżki, których wciąż nie wydeptaliśmy. I historie, których nigdy nie opowiedzieliśmy. [1]

.

[1] Elżbieta Bancerz

.

.

XOXO